Ölü zamanlar da dönüyorum
hayatın tavafında
çığlıklarım karanlık
kimsenin haberi olmuyor
mezar taşlarından başka

Binlerce oluyorum
siyah yüzünde gecenin
ne çok özlüyorum ölümü günlerce
ne çok ölüyorum
her cesedimin bir ismi var
susmanın, ağlamanın, özlemin
sevmenin bir başka ismi var
ve yalnızlığa tutunmanın
tanıyorum hepsini bir yerden
hatırlamadığım düşsel görünümlerden

Ne çok ölüyorum günlerce
mezarları deşiyorum
yırtılıyor ellerim
bedenlerin karanlığına gömüldükçe
gitmeliyim diyorum
gitmeliyim unutulmuş bir yere
öyle bir gitmek ki
çağrılan İsa gibi

 

 

vedat nusret torun